First and last time to be proud about this Banana Republic 🍌🍌
Τι ζήσαμε, ρε… Πράγματα που δεν θα ξεχαστούν ποτέ όσο βολοδέρνουμε στον μάταιο τούτο κόσμο. Και σιγά μην τα ξαναζήσουμε λέω ‘γώ. Η μπάλα μάς ερωτεύτηκε για ένα καλοκαίρι. Διάολε, το ποδόσφαιρο είναι υπέροχο.
Τα παιδιά που γεννήθηκαν τότε δίνουν φέτος Πανελλαδικές.
…και τα αγγλακια ακόμα ευρωπαϊκό δεν έχουν σηκώσει 😀
Η πραγματική γιορτή της 4ης Ιουλίου
Γερασα.
…και το επομενο θα το σηκωσουμε ….ποτέ….
Αργία κανονικά έπρεπε να είναι σήμερα και εθνική εορτή.
Αλλά αυτοί είστε….!
Time flies
Ξοδέψαμε όλο το κάρμα σε 2 χρόνια και ακολούθησε ό,τι ακολούθησε.
Still the greatest day of my life. Nothing has come close to giving me this much happiness…which is tragedy in itself
Μακάρι να έρθουν ξανά τέτοιες επιτυχίες
Είναι βαριά! Βαριά!
Να βλέπεις την κατεβασμένη σκατόφατσα του Εουσέμπιο στην απονομή και τα δάκρυα του τότε νεαρού Κριστιάνο Ρονάλντο = αξία ανεκτίμητη
Πάρε μου μια πίπα για να φυγώωωω, Λουις Φιγκο Λουις Φιιιγκο!!!!
Η κόρνα του αυτοκινήτου όταν γύριζα σπίτι έκανε πλέον μόνο ένα *πφφφφφ*
Τους…μαμησαμε όλους. Γειά σου Ρεχάγκελ γίγαντα.
Περασαν 18 χρόνια; Ουαου είχα κατέβει στους πανηγυρισμούς
Ο Μπλατερ στέκεται σαν να θέλει να παραγγείλει μπύρα.
Αλλά 32 χρονια ακομα πριν η θεα τυχη μας αφησει να το ξανασηκωσουμε. Υπομονη. Θα ερθει η ωρα.
Πρώτη και τελευταία
Έχυσε όλη η Ελλάδα… δάκρυα χαράς.
Ήμουν αρκετά μικρός τότε οπότε οριακά το θυμάμαι, αλλά τραγικό αν το σκεφτείς πως τότε είχε βγει όλη η Ελλάδα στους δρόμους και ξέρω γω φάνταζε η μεγαλύτερη στιγμή της χώρας…
Το γεγονός πως μια ντουζίνα καγκουροχωριάτες πήραν μια αθλητική διάκριση που δεν προσέφερε τίποτα ουσιαστικό στην Ελληνική κοινωνία. Συν μερικά χρόνια αργότερα, οι περισσότεροι τους έχουν πλέον καβατζωθεί σε διάφορες υψηλές θέσεις δημόσιων οργανισμών (Δες ο Γιούργκας στον οπανδα πχ), παντελώς ακατάλληλοι γι’αυτές προφανώς.
Στα παπάρια μου ήταν τότε, στα παπάρια μου είναι τώρα.
Πω πω.. 18 χρόνια ε? Απίστευτο!!
Τόσα και τόσα ειπώθηκαν
Από τις πιο συγκινητικές στιγμές
Φοβερές αναμνήσεις! Μικρός ήμουν με αποτέλεσμα να μη θυμάμαι και πολλά. Θυμάμαι μόνο ότι κοιμόμουν στην κούνια μου και ο γείτονας από την απέναντι πολυκατοικία άρχισε να ρίχνει κουμπούρια στον ουρανό. Ξύπνησα κι άρχισα να κλαίω, ο πατέρας μου πήγε να το δει στο στέκι της γειτονιάς, η μάνα μου δεν το έβλεπε (έβλεπε κάτι ξενέρωτο το σεξ & δε σίτυ νομίζω) ενώ εγώ κοιμόμουν δίπλα στην κούνια. Πρέπει να ήταν 12 η ώρα (μεσάνυχτα δηλαδή) όταν πήραμε το γιούρο. Πάντως αν ήμουν από 6-7 ετών και πάνω θα το ζούσα με την ψυχή μου, 1 βδομάδα δε θα έκανα τίποτα, θα ήμουν όλο βόλτες και καλοπέραση. Σκέφτομαι ότι οι λίγο μεγαλύτεροι μου θα θυμούνται πολλά από τότε και θα το έζησαν με την ψυχή τους. Τα χρόνια εκείνα της ένδοξης δεκαετίας 2000 ήταν φοβερά (όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μου φαίνονται σα χθες). Απορώ πως γίνεται εν έτει 2022 να έχουμε πέσει σε τόσο βαθιά κρίση. Μόνο αυτές οι ένδοξες αναμνήσεις μας φτιάχνουν λίγο την ψυχολογία.
🇬🇷🇬🇷🇬🇷
ΕΛΛΑΔΆΡΑ ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ…
Το μόνο ματς που έχω δει στη ζωή μου.
No regrets
18 χρόνια μετά δεν άλλαξε τίποτα… ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε πουθενά.
Οταν κοιμαται ο θεος, γινεται κι ο καραγκουνης πρωταθλητης ευρωπης
Μου προκαλεί τρομερή νοσταλγία κ στεναχώρια να βλέπω βιντεάκια για το Euro 04 (κ ακόμα παραπάνω για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας).
19 χρονών είμουν τότε κ ο κόσμος κ το μέλλον φάνταζε ότι θα ήταν δικός μας…
Κ τώρα εν έτει 2022, κάθομαι κ αναρωτιέμαι, πως κ σε τι κόσμο θα μεγαλώσει το παιδί μου που πάμε από το κακό στο χειρότερο…
34 comments
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
First and last time to be proud about this Banana Republic 🍌🍌
Τι ζήσαμε, ρε… Πράγματα που δεν θα ξεχαστούν ποτέ όσο βολοδέρνουμε στον μάταιο τούτο κόσμο. Και σιγά μην τα ξαναζήσουμε λέω ‘γώ. Η μπάλα μάς ερωτεύτηκε για ένα καλοκαίρι. Διάολε, το ποδόσφαιρο είναι υπέροχο.
Τα παιδιά που γεννήθηκαν τότε δίνουν φέτος Πανελλαδικές.
…και τα αγγλακια ακόμα ευρωπαϊκό δεν έχουν σηκώσει 😀
Η πραγματική γιορτή της 4ης Ιουλίου
Γερασα.
…και το επομενο θα το σηκωσουμε ….ποτέ….
Αργία κανονικά έπρεπε να είναι σήμερα και εθνική εορτή.
Αλλά αυτοί είστε….!
Time flies
Ξοδέψαμε όλο το κάρμα σε 2 χρόνια και ακολούθησε ό,τι ακολούθησε.
Still the greatest day of my life. Nothing has come close to giving me this much happiness…which is tragedy in itself
Μακάρι να έρθουν ξανά τέτοιες επιτυχίες
Είναι βαριά! Βαριά!
Να βλέπεις την κατεβασμένη σκατόφατσα του Εουσέμπιο στην απονομή και τα δάκρυα του τότε νεαρού Κριστιάνο Ρονάλντο = αξία ανεκτίμητη
Πάρε μου μια πίπα για να φυγώωωω, Λουις Φιγκο Λουις Φιιιγκο!!!!
Η κόρνα του αυτοκινήτου όταν γύριζα σπίτι έκανε πλέον μόνο ένα *πφφφφφ*
Τους…μαμησαμε όλους. Γειά σου Ρεχάγκελ γίγαντα.
Περασαν 18 χρόνια; Ουαου είχα κατέβει στους πανηγυρισμούς
Ο Μπλατερ στέκεται σαν να θέλει να παραγγείλει μπύρα.
Αλλά 32 χρονια ακομα πριν η θεα τυχη μας αφησει να το ξανασηκωσουμε. Υπομονη. Θα ερθει η ωρα.
Πρώτη και τελευταία
Έχυσε όλη η Ελλάδα… δάκρυα χαράς.
Ήμουν αρκετά μικρός τότε οπότε οριακά το θυμάμαι, αλλά τραγικό αν το σκεφτείς πως τότε είχε βγει όλη η Ελλάδα στους δρόμους και ξέρω γω φάνταζε η μεγαλύτερη στιγμή της χώρας…
Το γεγονός πως μια ντουζίνα καγκουροχωριάτες πήραν μια αθλητική διάκριση που δεν προσέφερε τίποτα ουσιαστικό στην Ελληνική κοινωνία. Συν μερικά χρόνια αργότερα, οι περισσότεροι τους έχουν πλέον καβατζωθεί σε διάφορες υψηλές θέσεις δημόσιων οργανισμών (Δες ο Γιούργκας στον οπανδα πχ), παντελώς ακατάλληλοι γι’αυτές προφανώς.
epoxes
this.. https://www.youtube.com/watch?v=cLGZy0N0e4Y
Στα παπάρια μου ήταν τότε, στα παπάρια μου είναι τώρα.
Πω πω.. 18 χρόνια ε? Απίστευτο!!
Τόσα και τόσα ειπώθηκαν
Από τις πιο συγκινητικές στιγμές
Φοβερές αναμνήσεις! Μικρός ήμουν με αποτέλεσμα να μη θυμάμαι και πολλά. Θυμάμαι μόνο ότι κοιμόμουν στην κούνια μου και ο γείτονας από την απέναντι πολυκατοικία άρχισε να ρίχνει κουμπούρια στον ουρανό. Ξύπνησα κι άρχισα να κλαίω, ο πατέρας μου πήγε να το δει στο στέκι της γειτονιάς, η μάνα μου δεν το έβλεπε (έβλεπε κάτι ξενέρωτο το σεξ & δε σίτυ νομίζω) ενώ εγώ κοιμόμουν δίπλα στην κούνια. Πρέπει να ήταν 12 η ώρα (μεσάνυχτα δηλαδή) όταν πήραμε το γιούρο. Πάντως αν ήμουν από 6-7 ετών και πάνω θα το ζούσα με την ψυχή μου, 1 βδομάδα δε θα έκανα τίποτα, θα ήμουν όλο βόλτες και καλοπέραση. Σκέφτομαι ότι οι λίγο μεγαλύτεροι μου θα θυμούνται πολλά από τότε και θα το έζησαν με την ψυχή τους. Τα χρόνια εκείνα της ένδοξης δεκαετίας 2000 ήταν φοβερά (όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μου φαίνονται σα χθες). Απορώ πως γίνεται εν έτει 2022 να έχουμε πέσει σε τόσο βαθιά κρίση. Μόνο αυτές οι ένδοξες αναμνήσεις μας φτιάχνουν λίγο την ψυχολογία.
🇬🇷🇬🇷🇬🇷
ΕΛΛΑΔΆΡΑ ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ…
Το μόνο ματς που έχω δει στη ζωή μου.
No regrets
18 χρόνια μετά δεν άλλαξε τίποτα… ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε πουθενά.
Οταν κοιμαται ο θεος, γινεται κι ο καραγκουνης πρωταθλητης ευρωπης
Μου προκαλεί τρομερή νοσταλγία κ στεναχώρια να βλέπω βιντεάκια για το Euro 04 (κ ακόμα παραπάνω για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας).
19 χρονών είμουν τότε κ ο κόσμος κ το μέλλον φάνταζε ότι θα ήταν δικός μας…
Κ τώρα εν έτει 2022, κάθομαι κ αναρωτιέμαι, πως κ σε τι κόσμο θα μεγαλώσει το παιδί μου που πάμε από το κακό στο χειρότερο…